Bu günkü müsahibim respublikanın xalq artisti, pedaqoq, prezident mükafatçısı, çox dəyərli və istedadlı xanəndə Gülyaz Məmmədovadır.

-Gülyaz xanım, sizi xoş gördük. Çox istəyərdim ki, elə müsahibəmizə özünüz başlayasınız...

-Xoş gördük sizləri. Çox sağ olun, verdiyiniz dəyər üçün. Mən Məmmədova Gülyaz Zakir qızı 1970-ci il 1 may Şəki rayonu Böyük Dəhnə kəndində doğulmuşam.

-Gülyaz xanım, ailənizdə musiqiylə məşğul olan olmamış olmaz. Bildiyim qədərilə 6 bacı olmusunuz və hamınızın səsi olub.

-Əvvəla, onu deyim ki, ata nənəm Zərnigar xanımın çox gözəl səsi olub. Atam Zakir kişi zurna ifaçısı olub, həmçinin, çox gözəl səsi də var idi. Dülgərliklə də məşğul idi, əlini mişar kəsəndən sonra zurna ifa edə bilmədi. Buna baxmayaraq, sənətdə, Şəkinin qədim Kos aləti vardı, ömrünün son gününə kimi tədbirlərdə ifa elədi. Anam Şəhriban xanımın da gözəl səsi var idi. Məlum o dönəmdə qadının oxumağı çox da bəyənilmədiyi üçün sənət arxasınca getməyib, evdar xanım idi.

-Allah hər ikisinə rəhmət eləsin. Bəs övladlar arasında necə, sənətlə məşğul olanlar var idimi?

-Biz 6 bacının hamısının səsi olub. Ancaq ən böyük qardaşımız Əsədullah Məmmədov qarmon ifaçısı olub. Bizə oxumağı, sənəti elə birinci qardaşımız öyrədib. Böyük bacım Kinayə xanım, o cümlədən, bacılarım Rəhimə, Gültəkin, Gülyanaq xanımın hamısının gözəl səsləri var idi. Bir tək bacılardan sonbeşik Elnaz xanım oxumadı. Böyük bacım Rəhimə 1982-1986-cı illərdə Asəf Zeynallı adına musiqi kollecində mərhum xanəndəmiz, pedoqoq Nəriman Əliyevin sinfində oxudu. Kolleci bitirdikdən sonra isə sənəti davam eləmədi.

-Bəs siz fəaliyyətə necə başladınız, necə oxudunuz, kəşf edildiniz?

-Mən uşaq vaxtı, təqribən 4-cü sinfə gedən vaxtlarımda, gedib bağda ağacların altında oxuyardum. Anam səsimi eşidib atama deyib ki, Gülyaz da oxumağa başlayıb, onu da tədbirlərə cəlb etmək lazımdır. Məlum məsələdir ki, o vaxtı kənddə qız uşaqlarının oxumağına elə də yaxşı baxmırdılar, ancaq mənə valideynlərim həmişə dəstək olub. Hətta, bir dəfə, dərs zamanı məni idman dərsindən çıxarıb səhnəyə oxumağa aparıblar. Qardaşım qarmonda ifa edib, mən oxumuşam. O vaxtı Ulu Öndərimiz mərhum Heydər Əliyev tapşırıq vermişdi ki, bölgələrdə nə qədər istedadlı insanlar var Bakıya gətirilsin və burada təhsil alsınlar, yataqxana ilə də pulsuz təmin olunsunlar. O vaxtkı dövrün bir çox gənc ifaçıları var idi ki, Xeyransa Məmmədova, Könül Xasiyeva, Zakir Əliyev, Aybəniz Haşımova, Gülüstan Əliyeva, Nuriyyə Hüseynova, Almaz Orucova və bir çox sənətçi dostlarımıza baxıb həvəslənirdik, oxuyurduq. Aztv də “Şəlalə xalq yaradıcılığı” adlı veriliş var idi, biz də həmin verilişdə Şəkinin instrumental ansamblı və Zöhrab Hüseynovun rəhbərliyi ilə şəkili Əlövsət, bacım Rəhimə xanımla bərabər gözəl ifamız oldu. Daha sonra bir çox respublika musiqi festivallarına qatıldıq, qalib olduqlarımız da oldu. Ancaq mən Şəkiyə çox bağlı olduğuma görə anamın yanında daha çox qalırdım, ondan nələrisə öyrənirdim, o mənə daha əfsəl idi.

-Sizi Şəkidə, öz doğma rayonunuzda necə tanıyırdılar?

-Biz, dörd bacı Şəkidə “Bülbüllər” adı ilə tanınırdıq. Rəhimə “Ay bülbüllər”, mən “Sarı bülbül”, Gültəkin “Sona bülbüllər”, Gülyanaq isə xalq artistimiz, dəyərli sənətkarımız Zeynəb Xanlarovanın “Bülbülüm” mahnısını ifa edirdi.

-Dediniz, qardaşınız Əsədullah qarmon ifaçısı idi, siz də oxuyurdunuz. Onda belə çıxır ki, sizin ailə ansamblınız da fəaliyyət göstərirdi.

-Bəli, biz ailə ansamblı yaratmışdıq. 1986-cı ildən başlayaraq dəvətlər aldıq və bütün tədbirlərdə iştirak etməyə başladıq.

-İlk musiqi təhsilinizi harada aldınız?

-İlk təhsilimi Asəf Zeynallı adına musiqi texnikomunda(1988-1992) almışam, rəhmətlik Nəriman Əliyevin sinfində. Daha sonra İncəsənət Universitetinin xanəndə musiqişunaslıq fakultəsini bitirmişəm.

-Bildiyimiz qədərilə, opera yaradıcılığınız yaxşı mənada səsli-küylü olub. Bunun haqqında bizə biraz məlumat verə bilərsinizmi?

-(Gülür) Bəli, elədir, 1991-ci ildə tələbə vaxtı opera teatrına dəvət etdilər və səsimi dinlədilər. Operanın direktoru əməkdar incəsənət xadimi Akif Məlikov, Arif Babayev, Səkinə xanım, Qəndab xanım, Baba Mahmudoğlu, demək olar ki, hamı orada idi və səsimi çox bəyəndilər. Ancaq mən 3-cü kursda oxuduğum üçün o vaxtın qaydaları ilə yaşım düşmürdü deyə təhsilimi bitirib getməli oldum. A.Zeynallı adına musiqi kollecini bitirdikdən sonra təyinatı üzrə opera teatrına getdim. Tarzən Elxan Mansurov və opera teatrının böyük orkestri ilə birgə gərgin məşqlərdən sonra ilk rolum 1993-cü ilin iyunun 23- də respublikamızın xalq artisti Mənsum İbrahimovun tərəf müqabilim olduğu “Leyli Məcnun” tamaşasında “Leyli” obrazı oldu. Tamaşa çox möhtəşəm keçdi və tamaşaçılar tərəfindən yüksək səviyyədə qarşılandı.

-Hansı xanəndələrlə tərəf müqabili olmusunuz?

-Mən ilk tamaşamı Xalq artistimiz Mənsum İbrahimovla oynamışam. Daha sonra Baba Mahmudoğlu, Səfa Qəhrəmanov, Zahid Quliyev, Səbuhi İbayev, Elnur Zeynalov, İlkin Əhmədovla tamaşalar oynamışıq.

-Azərbaycan musiqi mədəniyyətinə muğam müsabiqələri qalibləri olan tələbələr, beynəlxalq aləmdə mədəniyyətimizi tanıdan xanəndələr, muğam müəllimləri yetişdirmisiniz. Pedoqoji fəaliyyətə nə vaxtdan başlamısınız?

- 1996-cı ildən bu günə kimi AMK-nın nəzdində Asəf Zeynallı adına musiqi kollecində və Bakı humanitar kollecində dərs deyirəm. Tələbələrimin bir çoxu hamınızın tanıdığı məşhur xanəndələr, müğənnilərdir. Bir müəllim kimi hər zaman onları mavi ekranlardan qürurla izləyirəm.

- Gülyaz xanım, adətən, incəsənətlə məşğul olan insanların həyatı çox maraqlı, rəngarəng keçdiyi üçün ailə qurmağı gecikdirirlər və ya ailə qurmaq istəmirlər. Sizin ailə qurmağınız sənətinizə maneə olubmu?!

-Təbii ki, xeyir. Mən ailə qurmağımla bağlı məzuniyyətdən sonra 1997-ci ildə yenidən səhnəyə qayıtdım və Azərbaycan televiziyasında bacım Gülyazla “Heyratı” muğamını ifa elədik. Bu ifadan sonra Ulu öndər Heydər Əliyev bizi görüb, bəyənib. Biz bundan sonra dövlət tədbirlərinə daha çox cəlb olunduq.

-Heydər Əliyev sizin ifanızı bəyənib. Olubmu ki, sizin hansısa tamaşanızı izləməyə də gəlsin?

-Bəli, 1998-ci ildə “Arşın mal alan” tamaşasını oxuyanda ulu öndər də bizi izləməyə gəlmişdi. Mən həmin tamaşada Telli obrazını ifa edirdim. Çox möhtəşəm bir tamaşa keçdi. Ulu Öndər tamaşanı, eləcədə bizi çox bəyəndiyini söylədi.



-İlk fəxri adınızı nə zaman aldınız?

-İlk dəfə Ulu Öndər Heydər Əliyevin dönəmində “əməkdar artist” fəxri adına layiq görülmüşük. Daha sonra 2014-cü ildə ildə cənab Prezidentimiz İlham Əliyevin müvafiq sərəncamı ilə “Xalq artisti” fəxri adına layiq görülmüşəm.

-Gülyaz xanım, sənətiniz və fəaliyyətiniz o qədər zəngindir ki, bir yazıya sığdırmaq olmaz. Biz yəgin ki, yenə görüşəcəyik. İstəyirəm sizə sonda bir sual verim və hələlik növbəti görüşlərə qədər deyim. İncəsənətdə çox gənc istedadlar var. Bir pedoqoq və xalq artistimiz kimi gənclərə ən çox nəyi tövsiyyə edirsiniz?

-Mənim tələbələrimin sayı hesabı yoxdur. Muğam müsabiqəsində qalib tələbələrim Kəmalə Nəbiyeva, Sərxan Bünyadzadə, İlahə Rüstəmova, Ayşən Mehdiyeva, Sədəf Budaqova və müsabiqə laureatı Nigar Rəhimova, Tahir Şəfiyev və s. Onlarla həmişə qürur duymuşam. Gənclərə tövsiyyəm musiqi xəzinəmizi qorusunlar, doğru yoldan çıxmasınlar, efirlərimizdən alaq otlarının təmizlənməsində birlik olub yardım etsinlər. Toy nəğmələri toyda qalmalı, efir mədəniyyəti qorunmalıdır. Dahilərimizin bizlər üçün qoyub getdiyi muğam, xalq, bəstəkar mahnılarımızı qorumaq hər birimizin mənəvi borcudur.