Yəqin ki, son günlər hər birimiz ən azı sosial şəbəkə hesablarımızda Türkiyədə baş verən meşə yanğınlarının bəşəriyyəti dəhşətə salan görüntülərini izləmişik. Biz Türkiyə ilə eyni can, eyni qandanıq, bu fəlakətin bizim ürəyimizi dağlaması, oradakı insanların ağrısını, kədərini hər bir zərrəmizdə hiss etməyimiz o qədər təbiidir ki...
Ancaq bu dərdə şərik çıxan tək biz deyilik. Dünya üzərində yaşayıb, sinəsində qəlb daşıyan hər kəs bu cür dəhşətli fəlakətin ağrısını öz ürəyində hiss edir. Dünyanın istənilən yerində insan adını daşıyan hər kəs belə bir yanğının insanlar bir yana qalsın, təbiətə, digər canlılara vurduğu zərərin miqyasını dərk edir.
Bircə ermənilərdən başqa... Bu dəhşətli görüntülərin şahidi olduğumuz virtual aləmdə dünyadakı insanlarla birgə həmin o ermənilər də var. İnsanlıqlarını kənara qoymuş, səbəb hər nə olursa olsun, hər nə fəlakət yaşanırsa yaşansın zərərçəkənin türk olmasının feyz almağa kifayət etdiyi həmin o ermənilər.
Erməni vəhşiliyi, erməni riyakarlığı, erməni xisləti kimi o qədər ikrah hissi yaradan anlayışların şahidiyik ki, bu “xalq”ın bəşəriyyətə böyük bir ləkə olduğunu əminliklə deyə bilərik. Sanki Tanrı onların cismində insanda olmamalı bütün məqamları birləşdirib və bəşəriyyətin qarşısına çıxarıb.
Axı özünə insan deyən qonşunun başına gələn fəlakətə necə sevinə bilər? Hər birimiz sosial şəbəkələrdə ermənilərin Türkiyədə baş verən meşə yanğınlarına necə sevindiyinin şahidi olmuşuq. Bu hal elə ifrat məqama çatıb ki, artıq nəinki qəzəb yaradır, hətta utanc mənbəyinə çevrilir. Biz bütün bəşəri keyfiyyətləri, ən əsası insanlığı özündə daşıyan bir xalq kimi bu cür mənfur xislətli, mənəviyyatdan çox uzaq bir “xalq”la düşmən olmaqdan belə utanırıq!
Terrorçu, uşaq qatili, təcavüzkar ermənidən başqa nə gözləmək olardı ki... Faşist Qaregin Njdeyə heykəl qoyan, terrorçu Monte Melkonyanı özlərinə qəhrəman edən bir xalqcıq, dünyanın hansı dərdinə şərik ola bilər ki?
Odur ki, indi qəzəbimizi bir qədər cilovlamaq və bütün dünya ilə birgə qardaş Türkiyəyə hər vəchlə dəstək olmaq məqamıdır. Ermənilər özlərini dünyanın “ən məzlum xalqı” kimi göstərib, hər zaman insanların mərhəmətini istismar etməyə çalışıblar. Bu gün isə hər zaman mədət umduqları həmin o mərhət hissini təhqir edirlər. Özlərinin necə ləyaqətsiz, mənəviyyatsız düşüncələrin əsiri olduqlarını bütün dünyaya nümayiş etdirirlər.
İnsanlar hər zaman özlərinə edilən pisliyi unuda bilər, tarix isə heç vaxt səhvləri bağışlamır. Ermənilər həmişə olduğu kimi tarixdə qara ləkə kimi qalacaqlar. Bir gün isə mütləq tarixin tozlu səhifələrindən birində layiq olduqları zibil qutusuna atılacaqlar. Şuşada sərxoş vəziyyətdə əylənən, rəqs edən təlxəklərlə olduğu kimi...
Gördüklərimiz hər nə qədər bizi heyrətə gətirsə də, ermənilərin vəhşiliyinin sərhədsiz olması bizi dəhşətə gətirsə də, qəzəblənməyə dəyməz. Onlar Şuşadan itiqovan kimi qovduğumuz həmin o təlxəklərdir. Ən yaxşı bildikləri şeyi - təlxəkliklərini edirlər.
Unutmayaq ki, qarşımızdakılar – kim olur-olsun bir xalqın başına gəlmiş fəlakətə sevinənlər insan deyil. Onlara yaraşan budur. Onlar insan olmadıqlarını unutmur, bütün dünyaya xatırlatdıqları üçün də təşəkkürlər!
Orxan Tağıyev
