Sevgi insan qəlbinin ən işıqlı, amma ən tez qaralan küncüdür. Bəzən bir baxışda başlayar, bəzən bir “əlvida” ilə bitər. Bəzən isə heç bir söz deyilmədən, bir vida belə etmədən səssizcə tərk edər səni. Nə səbəb soruşa bilərsən, nə cavab ala. Sadəcə yoxluğun öz dili ilə danışar.
Əvvəllər gülümsəyən gözlər bir anda səndən uzaqlaşar, heç dönüb baxmaz. Və geriyə... yalnız səssizlik qalar. O səssizlik ki, gecələrin bağrında adını pıçıltı ilə çəkərsən, amma heç kim eşitməz. Yazılmamış məktublar, heç vaxt açılmayacaq mesajlar, tutulmamış əllər... hamısı içində bir yas mərasiminin əmanətinə çevrilər.
Bitmiş bir sevginin yasını tutmaq görünməyən bir məzarın başında, səssizcə içində dağılmaqdır. Kənardan baxanlar sənə “güclü” deyər, amma bilməzlər ki, hər gülüşünün içində azca daha ölürsən. Sən danışmazsan, amma gözlərin danışar, susduğun hər an bir hayqırtıdır əslində – sənə qalanda elə bu şəhərin ən səssiz qışqırığıdır.
Bir sevgini itirəndə, sadəcə birini itirmirsən. Özünün ən gözəl, ən inanan halını da itirirsən. Bir vaxtlar “biz” deyə qoruduğun o kiçik kainatda indi təkcə “mən” varam... və “mən” sənin yoxluğunda nəfəs almağa çalışıram. Boş qalan cümlələr, cavabsız zənglər, hər dəfə açılmayan bir qapı – bu, yoxluğun içində var olmaqdır.
Yas yalnız ölən bədənlər üçün tutulmaz. Bəzən yaşayan ruhların içində, daha dirilməyəcək hisslər üçün də saxlanar. Qəfil qopub gedən bir sevgi, ardınca yerə sığmayan xatirələr buraxar. Sən gedərsən, amma sənsizlik qalmaz – o böyüyər, danışar, ağladar, dağı-daşı lərzəyə gətirər, yazıb yaratdırar...
Amma... hər qaranlığın bir sübhü də var. Hər damla göz yaşının bir səbri, hər yara izinin bir hekayəsi olur. Qarşılıqlı sevgilər təktərəfli olur, amma öyrətdikləri qalır. Gələcəkdə bir daha sevərkən, artıq qorxaraq yaxınlaşarsan. Bəlkə bir daha heç kimə bu qədər güvənməzsən. Amma bu dəfə birini deyil, öncə özünü sevərsən. Özünü yaralarından yığıb ayağa qaldırarsan.
Unutma…
Bitmiş bir sevginin yasını tutmaq zəiflik deyil. Bu sənin insan olduğunun ən səmimi sübutudur. Bu, qəlbinin danışdığı, ruhunun səndən bir az səssizcə kömək istədiyi andır. O getsin… Qoy getsin... və sən izinə bir dua, bir təşəkkür, bir vidalaşma burax.
Sevinc Salehqızı
"AYMEDİACOMPANY.AZ" bölgə müxbiri
Əvvəllər gülümsəyən gözlər bir anda səndən uzaqlaşar, heç dönüb baxmaz. Və geriyə... yalnız səssizlik qalar. O səssizlik ki, gecələrin bağrında adını pıçıltı ilə çəkərsən, amma heç kim eşitməz. Yazılmamış məktublar, heç vaxt açılmayacaq mesajlar, tutulmamış əllər... hamısı içində bir yas mərasiminin əmanətinə çevrilər.
Bitmiş bir sevginin yasını tutmaq görünməyən bir məzarın başında, səssizcə içində dağılmaqdır. Kənardan baxanlar sənə “güclü” deyər, amma bilməzlər ki, hər gülüşünün içində azca daha ölürsən. Sən danışmazsan, amma gözlərin danışar, susduğun hər an bir hayqırtıdır əslində – sənə qalanda elə bu şəhərin ən səssiz qışqırığıdır.
Bir sevgini itirəndə, sadəcə birini itirmirsən. Özünün ən gözəl, ən inanan halını da itirirsən. Bir vaxtlar “biz” deyə qoruduğun o kiçik kainatda indi təkcə “mən” varam... və “mən” sənin yoxluğunda nəfəs almağa çalışıram. Boş qalan cümlələr, cavabsız zənglər, hər dəfə açılmayan bir qapı – bu, yoxluğun içində var olmaqdır.
Yas yalnız ölən bədənlər üçün tutulmaz. Bəzən yaşayan ruhların içində, daha dirilməyəcək hisslər üçün də saxlanar. Qəfil qopub gedən bir sevgi, ardınca yerə sığmayan xatirələr buraxar. Sən gedərsən, amma sənsizlik qalmaz – o böyüyər, danışar, ağladar, dağı-daşı lərzəyə gətirər, yazıb yaratdırar...
Amma... hər qaranlığın bir sübhü də var. Hər damla göz yaşının bir səbri, hər yara izinin bir hekayəsi olur. Qarşılıqlı sevgilər təktərəfli olur, amma öyrətdikləri qalır. Gələcəkdə bir daha sevərkən, artıq qorxaraq yaxınlaşarsan. Bəlkə bir daha heç kimə bu qədər güvənməzsən. Amma bu dəfə birini deyil, öncə özünü sevərsən. Özünü yaralarından yığıb ayağa qaldırarsan.
Unutma…
Bitmiş bir sevginin yasını tutmaq zəiflik deyil. Bu sənin insan olduğunun ən səmimi sübutudur. Bu, qəlbinin danışdığı, ruhunun səndən bir az səssizcə kömək istədiyi andır. O getsin… Qoy getsin... və sən izinə bir dua, bir təşəkkür, bir vidalaşma burax.
Sevinc Salehqızı
"AYMEDİACOMPANY.AZ" bölgə müxbiri
