Bir gün Bəyazid Bistami dəlixananın önündən keçirmiş. Görür ki, dəlixananın xidmətçisi əlindəki həvəngdəstə ilə nə isə əzir. Ondan nə etdiyini xəbər alır. Xidmətçi bildirir ki, içəridə saxlanan dəlilər üçün dərman hazırlayır. Bistami öz dərdinə də bir əlac qılmasını xahiş edəndə, dəlixana xidmətçisi ondan xəstəliyinin adını soruşur. Məşhur vəli ("müdrik" deməkdir – A.Y.) Bistami günah xəstəliyinə tutulduğunu, çox günah işlədiyini bildirincə, xidmətçi ona bu xəstəliyin adını ilk dəfə eşitdiyini və əlacını bilmədiyini açıqlayır. Onların söhbətini barmaqlıq vurulmuş pəncərədən dinləyən bir dəli deyir:
-Bəri gəl, qardaş! Mən sənin xəstəliyinin çarəsini bilirəm.
Gözləmədiyi birisindən dərdinə əlac tapan Bistami sevincək həmin pəncərəyə yaxınlaşıb: "Dərdimin dərmanı nəymiş?" deyə soruşur.
Dəli olduğu sanılan kəs bizim böyük müdrikə bunu məsləhət görür:
-Tövbə köklərini peşmanlıq yarpağıyla qarışdır. Qəlb həvəngdəstəsində tövbə toxmağı ilə yaxşıca döyəndən sonra alınan qarışımı insaf ələyindən keçirt, göz yaşlarıyla yoğurub, eşq sobasında bişir… Gecə-gündüz bundan gen-bol yesən, xəstəliyindən heç bir əsər-əlamət qalmadığına şahid olacaqsan.
Belə gözəl dərmanı dəlidən öyrənən vəli özü-özünə dedi:
-Ey gidi dünya! Belə bir arifi "dəli" adıyla dəlixanaya salıblarsa, mənim daha sənə deyəcək heç bir sözüm yoxdur.

P.S. Dəlinin ona tövsiyə elədiyi çarə bugünün özündə də günahkarlar üçün ən dəyərli dərmandır, çünki onun təsir gücü hələ də qüvvədə qalır.