Həmişə 21 yaşında Qəlblərdə yaşayacaq gənc ŞƏHİDİM 54 yaşında silahdaşların ilk dəfə doğmalarını ziyarət edib, rəsmin həkk olunmuş MÜQƏDDƏS BAYRAĞIMIZI onlara təqdim etdi.

Ağayarov Mehman Museyib oğlu 1971–ci ildə Qubadlı rayonunun Şirnuxu kəndində gözəl bir yaz günündə mart ayının 1-də anadan olmuşdur. O, da bütün uşaqlar kimi qayğısız, şən uşaqlıq günləri keçirib. Ata–anası ona ad qoyanda onun bu dünyadan tez gedən mehman olduğunu bilirmişlər elə bil ki, ona Mehman adını verdilər.
Orta təhsilini doğulduğu kənddə alan Mehman, dərslərinə məsuliyyətli müəllim və şagird dostlarının hörmətini daim saxlayan içtimai işlərdə həmişə fəal iştirak etdi.
Mənfur düşmənlərimizin məlum fitnəkarlıqları başlayanda Mehman 8–ci sinifdə oxuyurdu, məlum səbəblərdən ailə Qubadlı qəsəbəsinə köçdü.
Mehman orada 1 saylı Q.İlyasov adına məktəbdə təhsilini başa vurdu və sonra Sovet Ordusu sıralarında xidmətə getdi. Bəli, Mehman ordu sıralarında da özünü doğrultdu. Ailənin ünvanına Mehmanın xidmət etdiyi hissədən təşəkkür məktubu gəlirdi.
Günlər ayı qovdu, ay ili, Mehmanın ordu siralarındakı xidmətini başa vurdu və xidmət etdiyi şəhərdə ali təhsl almaq üçün imtahan verib jurnalistika fakültəsinin qiyabi şöbəsinə daxil oludu. Qiyabiçi olduğundan dərsləri noyabr ayında başlamalıydı. Mehman Qubadlıya ailəsinin yanına qayıdır.
Lakin amansız müharibə meydanına çevrilən torpağımız uğrunda gedən döyüşlərdə iştirak etməyə gedən qəhrəman oğullar kimi Mehman da rayonda xidmət göstərən N saylı hərbi hissələrindən birinə qoşulub, Qubadlı rayonu və ətraf rayonlar uğrunda gedən ağır döyüşlərdə şücaətlər göstərməyə başladı.
Qubadlıdan Gorusa–Qafana gedən gizli - aşkar yolları Mehman yaxşı tanıdığı üçün kəşfiyyat dəstəsinə qoşuldu. Mehman torpaqlarımızı yağı düşməndən azad etməyi qarşısına məqsəd qoymuşdu və cəbhəyə üz tutmuşdu.
Mehmanın erməni dilin bilməsi həmin dövr üçün yeni yaranan büdafi taborlarının işinə çox yarayırdı.
Qubadlı camaatı sərhəddə duran döyüşcülərinə arxayın idilər. Gecələr rahat yatıb, gündüzlər arxayın iş başına gedirdilər. Beləliklə, günlər yenə ayları qovdu 1992-ci ilin fevral ayı gəldi. Ermənilər Qubadlının sərhəd kəndlərinə aramsız hücumlar edirdi.
Fevral ayının 17-si döyüş yoldaşlarından biri Anar bərk yaralanır, Mehman dostunu al-qan içində rayon mərkəzi xəstəxanasına çatdırıb.
Anarın vəziyyəti bir az yaxşılaşandan sonra evə gedib ailəsi ilə görüşür. Anasının işə getməyə hazırlaşdığını görür. Anası qapıdan çıxanda həyətdə kiminsə Mehmanı cağırdığını eşidib cəld həyətə cıxıb
Mehman yatıb - deyib,
Mehman həmin an eyvana çıxıb deyib,
"ana, yatmamışam, de gözləsin" tez gəlib.
Anası iş yerinə getmək ücün avtobusa minib, orada eşidib ki, sərhəddə atışma başlayıb. Anası deyirdi ki, bilmədim geri gayıdım, yoxsa gedim?
Bəli, ananın ürəyınə dammışdı, Mehmanın ürəyinə güllə dəyən zaman ananın da ürəyi titrəyib, qəlbi əsib. Axı Mehmanın ürəyinə güllə dəyəndə "Ay ana" deyib dəfələrlə. Övlad hardan anasını çağırsa ana onu eşidir. Mehman "Ay ana, ay ana, ay ana" dedikcə ana gəlbinə bir hiss gəlir. Həmin günü işə çox fikirli, dalğın gedirmiş. Avtobusdan enib işə tərəf geəndə yolda Mehmanın döyüş yoldaşları onun qabağına gəlib,
Dilirba xala Mehman yaralanıb evə apardıq, gəldik sizə deyək, gedək evə.
Bəs niyə bura, xəstəxanaya gətirmədiniz?"- ana təcüblə sual verdi.
Yarası çox deyil, narahat olmayın.
Ana narahat halda evə gələndə həyətdə Mehmanın bacılarının "ay qardaş" deyən naləsin eşidir.
1992-ci il 19 fevral günü Mehman Qubadlı rayonu uğrunda gedən döyüşdə, əsgər yoldaşı Güloğlanla döyüşərək qəhrəmancasına SƏHİD oldular. Qubadlı rayonunun ilk şəhidləri Mehman və Güloğlan... Dostu Anar ondan üç gün sonra xəstəxanada vəfat etdi. Anar da Qubadlı rayonunun üçüncü şəhidi oldu. Və sonra bu şəhidlərin sayı günü gündən artdı.
Bu gün şəhadətindən 33 il keçməsinə baxmayaraq Mehman onu tanıyanların qəlbində hər zaman məhəbbətlə anılır, illər keçsə də hər zaman anılacaq.