Səhralar arasında itmiş bir vahədə bir qoca oturmuşdu. Dəvələrini havalandırmaq üçün çölə çıxan zəngin tacir qonşusu nəfəsi kəsilmiş qocanın inadla qum qazdığını gördü.

– Necəsən, qoca? Yorulmayasan!

– Çox sağ olun – deyə yaşlı kişi cavab verdi.

– Burada nə edirsən, niyə bu çubuqla yer qazırsan?

– Mən əkirəm – deyə qoca cavab verdi.

– Burada nə əkirsən?

– Xurma – deyə qoca xurma ağacını çuxura soxaraq cavab verdi.

– Xurma?! – tacir ən böyük cəfəngiyyatı eşitmiş kimi təkrar edib gözlərini yumdu:
– Qalx, bu boş işdən əl çək, ağsaqqal. Daha yaxşısı deyin, neçə yaşınız var?

– Bilmirəm, altmış, yetmiş, unutmuşam. Bunun nə əhəmiyyəti var?

– Bax, dost, xurma əkiləndən 50 il sonra ilk meyvələrini verməyə başlayır. Allah sənə yüz yaş ömür versin, amma özün başa düşürsən, indi əkdiyin şeyin bəhrəsini görəcəyinə inanmaq çətindir. Təslim ol!

– Sən başa düşmürsən! – qoca cavab verdi. – Mən başqasının əkdiyi xurma meyvələrini yedim. Bu gün əkmişəm ki, sabah başqaları xurma yesin. Ən azından bunu mənim üçün edən naməlum şəxsin şərəfinə işimi bitirməyə dəyər.
– Mənə çox böyük dərs verdin, qoca! İcazə ver, bunun əvəzini sənə qaytarım- deyərək tacir qocaya bir kisə sikkə uzatdı.
-Çox sağ ol! Bax, sən mənə bəhrə yığa bilməyəcəyimi dedin. Amma hələ əkini də bitirməmişəm və dostumun xeyirxahlığı sayəsində artıq bir çanta pul yığmışam.
– Müdrikliyiniz məni təəccübləndirir! – zəngin tacir əllərini açdı – Bu, mənə verdiyin ikinci vacib dərsdir. İcazə ver, bunun əvəzini başqa bir kisə sikkə ilə ödəyim.
– Bəzən belə olur, – qoca davam etdi, – onu biçməmək üçün əkmişəm, əkini bitirməmiş, artıq bir dəfə yox, iki dəfə biçmişəm!
– Dayan, qoca! Sus, əks halda bunları mənə izah etməyə davam etsən, mənim bütün var-dövlətim sənə ödəməyə çatmaz, – deyə qonşu güldü.
Məna: Əgər bu dünya üçün həqiqətən faydalı bir şey yaratmağa çalışırsansa, qazanc çox gözləməyəcək. Çalışaq yaxşılıq edək. Bizi yaradan mütləq əvəzini verəcək.